Kierownik tematu

Prof. nadzw. dr hab. Tomasz Gólczewski

Cel realizacji tematu

Celem realizacji zadania są nowe zastosowania wcześniej opracowanego wirtualnego pacjenta oddechowo-krążeniowego oraz wykorzystanie wiedzy medyczno-fizjologicznej w analizie nowych danych.

• Wykorzystanie wirtualnego układu oddechowego-krążeniowego w analizie przyczyn różnic międzyosobniczych we wpływie usuwania płynu opłucnowego na proces oddychania

(współpraca z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii, WUM),

• Wykorzystanie wirtualnego układu oddechowo-krążeniowego we wstępnej analizie interakcji współwystępujących chorób płuc (POChP) i serca (niewydolność)

(współpraca z Istituto di Fisiologia Clinica, CNR, Włochy),

• Ocena parametrów hemodynamicznych u chorych z rozrusznikiem resynchronizującym – badania nieinwazyjne i analiza matematyczna wyników

(Oddział kardiologiczny oraz Ośrodek elektroterapii serca, Szpital Wolski, Warszawa).

Planowane efekty naukowe i praktyczne

Sztuczny pacjent okazał się przydatnym narzędziem w badaniach naukowych oraz w zastosowaniach edukacyjnych, co znalazło swoje odzwierciedlenie w formie zwycięstwa w pierwszej polskiej edycji nagrody Prix Galien. Planowane jest wykorzystanie tak uniwersalnego narzędzia w kolejnych zastosowaniach.

Wyniki prac poprzednich lat pokazują, że zmiany mechaniki oddychania związane z usuwaniem  płynu są zaskakująco różne u różnych pacjentów. Można mieć nadzieję, że wykorzystanie implementacji płynu opłucnowego w wirtualnym pacjencie (zadanie w 2014r.) pozwoli zanalizować ten problem.

Współistnienie choroby obturacyjnej płuc z chorobami układu krążenia staje się coraz bardziej palącym problemem (odroczony skutek wzrostu palenia papierosów w drugiej połowie XX w.). Interakcje między tymi chorobami są na tyle złożone, że nie jest możliwe ich przyczynowe analizowanie u realnych pacjentów, choćby ze względów etycznych; dlatego pacjent wirtualny jest  idealnym narzędziem.

Dodatkowym zadaniem jest analiza wyników klinicznych otrzymanych przez lekarzy pracujących również w Szpitalu Wolskim.

Realizacja celów powinna przynieść efekty praktyczne, jako że prace będą wykonywane we współpracy z ośrodkami medycznymi i fizjologicznymi. W szczególności, określenie niewielu ale kluczowych parametrów może w przyszłości pozwolić na opracowanie prostych modeli predykcyjno-diagnostycznych.